Υπάρχει ελπίδα να ξαναδούμε Έλληνες αθλητές σε Ολυμπιάδα;

Με αφορμή τη δημοσίευση της Ολυμπιακής κατάταξης της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ταεκβοντό του Νοεμβρίου 2016, που ενημερώθηκε πρόσφατα με τους αγώνες που διεξήχθησαν ως και το τέλος Οκτωβρίου του 2016, κάναμε μια μικρή μελέτη των δεδομένων. Να θυμίσουμε ότι στην τελευταία Ολυμπιάδα του Ρίο οι έξι πρώτοι αυτής της κατάταξης προκρίνονταν απευθείας και οι υπόλοιποι 10 από Παγκόσμια και Ηπειρωτικά προκριματικά, με περιορισμούς ανά Ήπειρο και ανά χώρα, η διοργανώτρια έχει 4 συμμετοχές απευθείας που επηρεάζουν την Ήπειρό της και πολλές άλλες λεπτομέρειες στις οποίες δε θέλουμε να επικεντρωθούμε στο παρόν άρθρο. Αυτό γιατί μπορεί κάτι να αλλάξει ως την Ολυμπιάδα του Τόκιο για την επιλογή των εκλεκτών 16 που θα συμμετάσχουν στο Ολυμπιακό τουρνουά, να προκριθεί κάποιος αθλητής "από σπόντα" γιατί η χώρα κάποιου άλλου γέμισε τις θέσεις που δικαιούται με αθλητές κάποιας άλλης κατηγορίας βάρους και λοιπούς παράγοντες. Λεπτομέρειες για τον τρόπο επιλογής των δεκαέξι που έπαιξαν στο Ρίο θα βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:

Taekwondo at the 2016 Summer Olympics – Qualification - Wikipedia

Πάντως να θυμίσουμε επίσης, ότι αυτή η κατάταξη επηρεάζει την κλήρωση στους αγώνες που συμμετέχουν οι αθλητές. Δηλαδή όσοι είναι ψηλά σε αυτήν την κατάταξη πιάνουν θέσεις "φαβορί" στις κληρώσεις, δυσκολεύοντας φυσικά ακόμα περισσότερο το δρόμο για διάκριση όσων είναι στα χαμηλά της κατάταξης. Ας δούμε όμως την κατάταξη κατά κατηγορίες. Πρώτα οι γυναίκες για λόγους ευγένειας. Στα -49kg η κατάταξη έχει ως εξής:

Εύκολα παρατηρούμε ότι η πρώτη Ελληνίδα βρίσκεται στη θέση 44 που δεν είναι τόσο κακή, αλλά η διαφορά από την 6η είναι χαώδης: 249,07 βαθμοί. Η δε επόμενη
καλύτερη Ελληνίδα βρίσκεται στη θέση 201! Ας πάμε στα -57kg των γυναικών:

Παρατηρούμε ότι η Ελληνίδα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια του 2015 βρίσκεται στη θέση 51 της κατάταξης και η διαφορά από την 6η είναι 144,65 βαθμοί. Λίγο καλύτερα τα πράγματα αλλά θα επαναληφθεί η επιτυχία του 2015; Τα προηγούμενα μετάλλια σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών Γυναικών ήρθαν το 2003 (3 στον αριθμό) και έρχονταν σχεδόν σε κάθε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα από το 1991 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (2 το 1991, 3 το 1993, 2 το 1997, 3 το 2001). Τα επόμενα 12 χρόνια ζούμε την απόλυτη ξεραΐλα. Μήπως η περσινή επιτυχία ήταν απλώς ένα πυροτέχνημα που δε θα έχει συνέχεια; (Μάλλον έτσι είναι κατά τη γνώμη μας και το 2017 είναι προ των πυλών για να δούμε την ορθότητα της πρόβλεψής μας). Για να μη σχολιάσουμε τη γελοιότητα του κειμένου

Απολογισμός  του Παγκοσμίου ΠρωταθλήματοςΑνδρών/Γυναικών – Κορέα 1-7 2011

που βρίσκεται στην κεντρική σελίδα του δικτυακού τόπου της ΕΛ.Ο.Τ. από το 2011!!! Και στο οποίο ο συντάκτης σε ένα σημείο αναφέρει: "η κατάκτηση ενός μεταλλίου είναι πιο λαμπερή και τραβάει περισσότερη δημοσιότητα όμως η κατάταξη της 13ης θέσης των ανδρών και της 17ης των γυναικών στην Παγκόσμια κατάταξη ανάμεσα σε 149 χώρες μας δημιουργεί την ελπίδα ότι πολύ σύντομα θα μπορέσουμε να χαρούμε ένα και γιατί όχι και περισσότερα μετάλλια σε αντίστοιχες διοργανώσεις". Μα ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας έχει γεμίσει τα κοινωνικά δίκτυα από φωτογραφίες του μαζί με φίλη του πρώην αθλήτρια, η οποία πήρε τρεις φορές μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών - Γυναικών. Σε χρυσόψαρα απευθύνονται που έχουν ξεχάσει το παρελθόν και θα χαρούν με "την ελπίδα ότι ΘΑ πάρουμε μετάλλιο"; Για να μη σχολιάσω την ανανέωση του site της ΕΛ.Ο.Τ. από το 2011. Ας δούμε όμως και τα -67kg των γυναικών:

Η πρώτη Ελληνίδα στο 89 και η δεύτερη στο 100 με περισσότερους από 200 βαθμούς διαφορά από την 6η. Τα ίδια και στα βαριά κιλά των γυναικών:

δηλαδή η πρώτη Ελληνίδα στη θέση 69 και σχεδόν 300 βαθμούς από την έκτη στην κατάταξη χρυσή Ολυμπιονίκη του 2012. Στους άντρες η εικόνα είναι παρόμοια. Συγκεκριμένα στα -58kg:

Ο πρώτος Έλληνας αθλητής έχει την καλύτερη θέση (31) από όλους τους συμπατριώτες μας και ακολουθούν σχετικά κοντά ο δεύτερος αλλά και ο τρίτος. Πάλι όμως η διαφορά από τον 6ο ξεπερνά την "ταρίφα" των 200 βαθμών. Στα -68kg η κατάσταση είναι χειρότερη με τον πρώτο Έλληνα να κατέχει στην κατάταξη τη θέση 80.Ομοίως στα -80kg ο πρώτος Έλληνας αθλητής στη χειρότερη όλων θέση 102 και η διαφορά στο 203,03.

Τέλος στα +80kg των ανδρών ο πρώτος Έλληνας έχει ήδη πάψει να αγωνίζεται, ενώ ο δεύτερος βρίσκεται κάπου 150 βαθμούς πίσω από τον 16ο και 250 από τον 6ο

Το συμπέρασμα είναι εντελώς αβίαστο: αν δεν ξυπνήσουν οι διοικούντες το άθλημα, σύντομα το τρένο του 2020 θα χαθεί αν δεν έχει ήδη χαθεί. Η "ανάπτυξη" του αθλήματος δε γίνεται με δεκάχρονα. Αν δε βρεθούν τρόποι να στηριχτούν οι αθλητές στις κατηγορίες ανδρών γυναικών θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να δούμε συμμετοχή Έλληνα σε Ολυμπιάδα, πόσο μάλλον μετάλλιο. Όταν όμως στα τελευταία Πανελλήνια Ανδρών - Γυναικών η προκήρυξη επιτρέπει τη συμμετοχή έγχρωμων ζωνών για να γεμίζουν οι κατηγορίες (αλήθεια, τι άλλο σκοπό ύπαρξης έχει ένας αθλητής με κόκκινη ζώνη στα δεκαεφτά ή τα δεκαοκτώ του χρόνια, θα θέλαμε κάποιος να μας το εξηγήσει μια και δίνουμε εδώ και λίγα χρόνια μαύρη ζώνη σε εννιάχρονα) κάτι δε γίνεται σωστά. Τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα τους βλέπουν μόνο με το κιάλι οι Έλληνες αθλητές. Ποιος ευθύνεται λοιπόν για το ότι στις πρώτες Ολυμπιάδες και από το 1992 στη Βαρκελώνη συμμετείχαν πάντα Έλληνες αθλητές και μάλιστα διακρίνονταν και σήμερα υπάρχει αυτή η εικόνα; Κανένας;